Anaokulunun eğitim kadrosu ve yönetimi, çocukların ihtiyaçlarına yönelik çok duyarlı ve destekleyici şekilde yönetiliyor. Kardeşimin gelişimi ve mutluluğu için gösterdikleri özen ve çaba takdire şayan. Okulda sunulan aktiviteler ve oyunlar, çocukların hem eğlenmesini hem de öğrenmesini sağlıyor. Duygu Hanım’a ve kadrosuna kibarlıkları için ayrıca teşekkür ediyorum.

Küçük kardeşim için iletişime geçmiştik. Kendisi çok memnun kaldı. Anaokulundan güler yüzle ayrıldı. Duygu Hanım'a çok teşekkür ederizzz.

Kızımız 26 aylıkken başka bir kreşte yaşadığı kötü süreçten sonra buraya geldik. Ticari olarak düşünmeden önce eğitim verecek olan öğretmenlerden onam alınarak bizleri kabul etme süreci çok hoşumuza gitti. Anladık ki sadece ticari bir bakış açıları yok. Adaptasyon surecimiz kaliteli ve beklenenden çok kısa sürdü. Kızımız şu an 33 aylık 7 aydır bir kere bile kreşe gitmek istemediğini duymadık. Hatta kreşi, arkadaşlarını ve öğretmenlerini özlediğini ifade ediyor. Sokakta görünce sevgi ve heyecanla öğretmenine koşuyor. Ayrıca verilen aktivite ve eğitim sonucunda gözlemlediğimiz pozitif yönde ki değişimleri bizi çok mutlu etti. Çocuklara değer, sevgi ve eğitim veren sizlere çok teşekkür ederiz.

21 aylık oğlumun 1 günlük hatta 2 saatlik ilk kreş deneyimi burada bizim için büyük bir hayal kırıklığı ile başlamadan bitti. Kaydımızı yaptırıp ertesi gün oryantasyon dönemi için sözleştik. Oğlum çok hevesli ve yaşının verdiği merakla heyecanla hiç bir duygusallık yaşamadan sınıfa girdi. Bu konuda tecrübesizdik ve olması gereken bu sanırım düşüncesiyle oğlumu emanet edip çıktım. Durmazsa 1 saat durursa 2 saat kalacağını duruma göre arayacaklarını söylediler. 2 saat dolmak üzereyken ben aramadilar herşey yolunda sanırım düşüncesiyle beklerken kurum psikoloğu " oğlumda hiperaktivite bozukluğu ve dikkat dağınıklığı problemi olduğunu , etrafa arkadaşlarına ve kendisine zarar verdiğini, çok hareketli ve sınıftan devamlı çıkmak istediğini çocuk psikiyatrisi ile görüşmemi hatta gerekli olursa ilaç başlanmasını 2 hafta gibi bir sürede ilacin etkilerini görerek o şekilde devam edebileceğimizi bir diğer seçenek de gölge öğretmen bularak devam edebileceğimizi " söyledi. Şok ve üzüntüyle ağlaya ağlaya eve gittim. Doktorumuzun yönlendirmesi ile aynı gün bir çocuk psikiyatrisi ile görüşme sağladık. Teşhis koymak için çok erken bir yaş olduğunu, 3 yaştan önce tani koymanın mümkün olmadığını,tam 2 yaş oncesi dönemde bu tarz vb. atakların yaşanabileceğini çocuğumuzda bir sorun olmadığını yapmamız gerekenin kreşi değiştirmek olduğunu söyledi. O anki şok ve üzüntü ile anlam verememistim ama şimdi anlıyorum ki çocuğun öğretmeni ile olması gereken güvenli bağlanmayı sağlayamaması ( sadece 10 dk vakit geçirip diğer çocukların arasına dahil edilmiş) terkedilmişlik hissi ile kreşte her yerde beni araması, bütün bunların sonucunda ne yapacağını bilmeyip sağa sola saldırması ve tüm bu olanlara rağmen beni yinede aramamış olmaları... yaklaşık 10 çocuğun başında tek öğretmen olması ve oğlumun ilk günden bu karmaşaya düşmesi bana yeterli özveriyi ve olması gereken oryantasyon sürecini uygulamadıklarını düşündürdü. Ertesi gün başka bir kurumda kreşe başladık ve ilk günün oryantasyonunu oğlum ben ve öğretmeni 3 ümüz beraber geçirdik sonraki gün 1 saat benim eşliğimde 1 saat öğretmeniyle ve 2 arkadaşıyla gününü geçirdi ve bu sorunların hiç birisi ile karşılaşmadık. Sınıfın hepsi aynı doğum yılından oluşan 5 öğrenciden oluşan bir sınıftı... Farkı şimdi daha net anlıyorum. Bir anne olarak kuruma tavsiyem çocuklara olumlu veya olumsuz etiketler yapıştırmadan önce karşınızdakinin hala bir bebek olduğunu unutmayarak, hislerini yaşadıklarını anlamaya çalışırsanız başka bir anneye bunları yaşatmaz başka çocuklarla bu kaosun içine düşmezsiniz. Üzgünüm bizim için büyük bir travma ve talihsizlikti..